آخر چه کرده ام که نگاهم نمی کنی
حتی دمی گذر به خیالم  نمی کنی
من با حضور تو در خواب هم خوشم
آخر چرا شبی  خوشحالم نمی کنی؟

یاد

می نویسم یادم بمونه چه روزای سختی دارم و تو حتی جواب سوال اخرم رو هم ندادی...
خیلی نامردی خیلی...
کجای دنیا کسی قد من دوست خواهد داشت که رفتی
روز اولی که شروع کردی من با عقلم گفتم نه اما تو گفتی دلت عاشق نیست که میگی نه...
گفتم اره و حالا سراغ عقل رو میگیری
درحالی که نه عقل برام موند نه دل
شکست خورد شد و دیگه نمیشه کاریش کرد. اما یادت بمونه باهام چه کردی... یادت باشه که چه بلایی سرم اوردی..
یادت باشه که قلبم چقدر درد می کنه و تو ازش اطلاع داشتی اما گفتی بچه بازی نکن

قمار باز... قمار بازنده

ادم قمار بازی به هیچ عنوان نیستم... من حتی ادم ریسک پذیری هم تو تمام زندگیم نبودم..
اما اینبار رو قمار کردم اونم رو زندگیم.
خاصیت قمار همینه که ادم ته دلش می دونه که ممکنه خارج از اراده اون اتفاقی بیافته که منجر بشه همه چیز رو از دست بده. همه چیز  رو!!!
اما وسوسه شیرینی اون لحظه ای که ممکنه همه چیز رو بدست بیاره همیشه باعث میشه که ادامه بده.
قمار کردم... شیرین بود! باورنکردنی بود....
 باختم... حالا تلخیش دیگه از یاد نمیره...
شاکی نیستم چون قمار ذاتش اینه که وقتی قبول کردی باید همه اش رو قبول کنی... می دونم دیگه نقطه عطفی وجود نداره و بردی در پیش نیست ولی همون چند روز ارزشش رو داشت!! مرسی برای اون چند روز... 

دلتنگ صدا

کاش می شد از برنامه «اهنگ های درخواستی»، اهنگ صدایت را درخواست کرد